ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ.
Μπερμπατιώτες Μετανάστες στις Η.Π.Α.
Detroit Publishing Company photograph collection (Library of Congress)
Από τη δεκαετία του 1890, το Σικάγο είχε γίνει ο τερματικός σταθμός για την πλειοψηφία των Ελλήνων μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες και φιλοξένησε το μεγαλύτερο ελληνικό οικισμό στη χώρα ως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Καθώς συγγενείς και συγχωριανοί χρηματοδοτούσαν άλλους να έρθουν στις Η.Π.Α., ένα εκπληκτικά μεγάλο ποσοστό Ελλήνων στο Σικάγο καταγόταν από τα ίδια χωριά της Πελοποννήσου.
Οι Έλληνες συγκεντρώθηκαν σε ξενώνες στο δέλτα που σχηματίζεται από τις οδούς Harrison, Halsted και Blue Island. Η Halsted Street θεωρήθηκε η «ραχοκοκαλιά του Σικάγο», ένας «κοσμοπολίτικος αυτοκινητόδρομος» της μεγαλύτερης μεταποιητικής και βιομηχανικής περιοχής στον κόσμο, όπου «άξιοι μετανάστες μετατράπηκαν σε καλούς Αμερικανούς Επιχειρηματίες» (Chicago Tribune, 9 Απριλίου 1911).
Όπως φαίνεται από πολλούς καταλόγους επιβατών των πλοίων, πολλοί Έλληνες και Μπερμπατιώτες διέμεναν γύρω από τη γειτονιά της οδού 335 South Halsted, όπου είχε ιδρυθεί το 1889 το πρώτο κοινωνικό χωριό του Σικάγο, το Χαλ Χάουζ (Hull House), από την Jane Adams και την Ellen Gates Starr. Το Χαλ Χάουζ, το οποίο βρίσκεται στη γειτονιά Near West Side του Σικάγο, και πήρε το όνομά του από τον πρώτο ιδιοκτήτη της έπαυλης, άνοιξε για να εξυπηρετεί νεοαφιχθέντες Ευρωπαίους μετανάστες.
Η γειτονιά του Χαλ Χάουζ ήταν ένα κράμα από διάφορες εθνικές ομάδες που είχαν μεταναστεύσει στο Σικάγο. Ο κύριος σκοπός του Χαλ Χάουζ ήταν να παρέχει κοινωνικές και εκπαιδευτικές ευκαιρίες στους ανθρώπους της εργατικής τάξης, πολλοί από τους οποίους ήταν μετανάστες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της αστικοποίησης και των βιομηχανικών κοινωνιών. Οι μορφωμένες γυναίκες του Χαλ Χάουζ σχεδίασαν και εφάρμοσαν καινοτόμα προγράμματα που στόχευαν στη βελτίωση των ευκαιριών για τον μεταναστευτικό πληθυσμό, ενέπνευσαν και ενθάρρυναν πολλές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που στόχευαν στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των μεταναστών και των εξαθλιωμένων και έγιναν εκκολαπτήριο ιδεών του φεμινιστικού πραγματισμού.
Στη σκιά του Χαλ Χάουζ, οι Έλληνες ανέπτυξαν έναν φαινομενικά αυτόνομο εθνικό θύλακα, με έναν ιστό από εκκλησίες και σχολεία, αδελφικών κατοικιών, καταστημάτων και άλλων επιχειρήσεων, μαζί με εστιατόρια και καφετέριες.
Για το 60% των μεταναστών από το Μπερμπάτι, η Νήαρ Γουέστ Σάιντ του Σικάγο ήταν η διεύθυνση προορισμού όπου διέμενε ο συγγενής ή ο φίλος με τον οποίο θα έσμιγαν μετά την άφιξή τους στις ΗΠΑ.
Special Collections and University Archives, University of Illinois
Library of Congress
Οι σιδηροδρομικές εταιρείες είχαν επίσης συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην προώθηση του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, χτίζοντας ή επεκτείνοντας πόλεις, όπου τους ωφελούσε καλύτερα και με το να γίνουν οι μεγαλύτεροι γαιοκτήμονες στην περιοχή και ασκώντας τεράστια επιρροή στη διανομή και τη χρήση της γης. Μοίρασαν εκατομμύρια φυλλάδια και μπροσούρες για να διαφημίσουν την περιοχή, όχι μόνο στις ανατολικές πολιτείες αλλά και στην Ευρώπη, ενθαρρύνοντας έτσι τη μετανάστευση στις βορειοδυτικές πολιτείες.
Οι σιδηρόδρομοι είχαν επίσης συμβάλει στην ανάπτυξη της βιομηχανίας της ξυλείας με ποικίλους τρόπους. Ήταν οι ίδιοι τεράστιοι καταναλωτές προϊόντων ξύλου για τους σιδηροδρομικούς στρωτήρες, γέφυρες, φράχτες σταθμών και για καύσιμα. Οι σιδηρόδρομοι είχαν επιτρέψει στους υλοτόμους να διεισδύσουν βαθύτερα στα δάση παρέχοντας πρόσβαση σε πολλά περισσότερα δέντρα και ταυτόχρονα μείωσαν το κόστος μεταφοράς κορμών από τα δάση σε μύλους και από μύλους στις ανατολικές πολιτείες. Επιπλέον, εισήγαγαν περισσότερα μηχανήματα και περισσότερους ανθρώπους από ποτέ, και τους έβαλαν να εργαστούν στη βιομηχανία ξυλείας.
Με τη σειρά τους, οι νέοι άποικοι προκάλεσαν μια οικοδομική έκρηξη που εξαρτιόταν από περισσότερη ξυλεία. Μια μελέτη του 1910 από το Γραφείο Εταιρειών των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι το 63 τοις εκατό της πολιτείας των μισθωτών εργαζομένων στην Ουάσιγκτον εξαρτιόταν άμεσα ή έμμεσα από τη βιομηχανία ξυλείας για θέσεις εργασίας.
Πολλοί Μπερμπατιώτες που ζούσαν ήδη στις ΗΠΑ μετακόμισαν από το Σικάγο στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό, καθώς πολλοί από αυτούς ήταν εργάτες στις σιδηροδρομικές γραμμές ή αναζητούσαν νέες ευκαιρίες. Τους ακολούθησαν οι συγγενείς και φίλοι τους από το Μπερμπάτι. Εργάζονταν σε ξυλουργεία, έσκαβαν τάφρους για γραμμές νερού και έφτιαχναν σιδηροδρομικές γραμμές. Αργότερα επικεντρώθηκαν στο να γίνουν επιχειρηματίες, κυρίως έμποροι φρούτων και λαχανικών και γυάλισμα παπουτσιών, και μπήκαν επίσης στον κλάδο των ζαχαρωτών και των εστιατορίων.
Τελικοί προορισμοί με μια ματιά
Οι τελικοί προορισμοί των Μπερμπατιωτών που μετανάστευσαν στις Η.Π.Α.
65%
Ιλινόι
20%
Βορειοδυτικό Ειρηνικό
9%
Λος Άντζελες
6%
Άλλοι